İlaçların uzun vadede yarardan çok zarar getirdiği, insanlar için problem yarattığı doğru. Bunun sektör tarafından suistimal edilerek bir kitle kontrol aracına dönüştürüldüğü de doğru. En ufak durumlarda dahi ilaç verilerek insanların mental olarak zayıflaştırıldığı da doğru. Evet, bunlar doğru ve onlarca yıldır da bilinçli olarak uygulanıyor. Peki neden insanlar ilaç kullanıyor?
Bunun ana sebebi, ilaçları kullanan insanların, bu zararları kabul etmek durumunda kalacak kadar yardıma ihtiyaç duymaları. Eğer kişinin ciddi duygusal problemleri varsa, mental olarak aşırı dengesiz ise ve bu onu hayatını yaşamaktan gerçekten alıkoyuyorsa, o hâlde kişi ilaçlara başvurmak isteyecektir. Zira ilaçlar kimyasaldır, bu sebeple de zihne direkt etkileri vardır. Kişi bunların uzun vadeli zararlarını, yan etkilerini ya da hissettirdiği tuhaf şeyleri bilse bile, insan beyninin çalışma yapısı sebebiyle bunlar görmezden gelinecektir.
Beyni uzun vadeli etkileri değerlendirecek şekilde çalışmaya yöneltmek çok zordur, insanlar kısa ve orta vadeli düşüncelerle yaşamayı tercih ederler. Birine "Bunu bırakmazsan 10 yıl sonra çok ciddi problemlerle karşılaşacaksın." diyebilirsiniz ama beyin, 10 yıl sonrasında gelecek problemleri engellemek için bu 10 yıl boyunca daha fazla acı çekme durumunu kabullenmek istemez. Belirttiğim gibi, bu, basitçe zihnimizin çalışma mantığına terstir ve buna ikna olmak için kendimizi yeniden programlamak gerekir.
Peki temel duygusal dengeye bile sahip olmayan birinden, bu denli kompleks düşünce yapılarını uygulamasını nasıl bekleyebiliriz? Bunları bekleyemeyiz, çok yoğun bir acı varsa kişi sadece acıyı susturmak ve biraz huzur bulmak isteyecektir. Dolayısıyla demek istediklerinizi anlasam da, insanlar bu kadar güçlü davranamazlar. Ortada güç inşa edecekleri uygun bir ortam yoktur. Yani insanlara bu konuda sitem etseniz ve söylediklerinizi tekrar etseniz dahi, bu, onları öylece ilaç kullanmaktan vazgeçirmeyecektir.
Buradaki ilaca başvuran üyeler genellikle genç yaşta olan Zevistler, bu insanlar çok ufak yaşlardan itibaren onları travmatik deneyimlere yönlendiren kötü şartlardan geliyorlar. Bu kötü şartlar uzun yıllar devam ettiği için de güçleniyorlar. Mesela 20 yaşında olan biri, çok kötü bir ailede doğmuşsa, herhangi bir abartma olmaksızın sahiden de hayatının tamamını bu kötü şartların içinde geçirmiş demektir. Tek bildiği acı ve travma olan insanlara da basitçe "ilaç kullanma, bunlar zararlıdır" diyemeyiz. Burada yok olmanın eşiğine gelmiş bir psikoloji vardır.
Burada bahsettiklerim ile birlikte temel bir karşılıklı anlayış geliştirilirse, ruhani çözümleri ancak ondan sonra konuşabiliriz.
Zevizm'e gelen ve ilaç kullanan biri, eğer ilaçları bırakabilecek kadar iyi durumdaysa, büyük ihtimalle bırakmalıdır. Eğer ilaçlarını bırakamıyorsa, o hâlde kullanmaya devam edebilir ama odaklanan amaç daima, bu ilaçlara ihtiyaç duymayacak kadar iyileşmiş ve yükselmiş biri olmakta olmalıdır. Bunun için de meditasyon gerekir. Kişi ilaçlarını kullanmaya devam eder ve bu şekilde meditasyon yapmaya odaklanabilecek kadar stabil bir duygusal ve zihinsel durum elde eder. Bu durumu kullanarak yoğun bir şekilde meditasyon yapar ve dolaylı yoldan iyileşmeye başlar. Meditasyonlarla beraber ruhani olarak güçlendikçe de rünler, kareler ve ritüeller gibi ruhani enstrümanları kullanarak iyileşme sürecini hızlandırır.
Burada yapılan şey nedir? Burada yapılan şey, kişinin ruhani gücünün, ilaçlardan daha fazla etki yaratabilecek seviyelere gelmesidir. Eğer kişi duygusal bedenini iyileştirmek için bir çalışma yapabiliyorsa ve bu çalışma gerçekten de oldukça hissedilebilir sonuçlar doğuruyorsa, o hâlde ilacı bırakması daha kolay olmayacak mıdır? Evet, daha kolay olacaktır. Akıllıca bir planlama yapılarak hem ilaçlar bırakılabilir hem de kişi, hayatını değiştirmek için ruhani pratikleri uygulayabileceğini görmüş olur.
Bu, ilaçları aniden bırakıp, duygusal problemlerden kıvranarak acı çekmesinden ve meditasyon yapmayı bir kenara bırakın, Tanrılara dua bile edemeyeceği kadar dengesizleşmesinden yeğdir.
Size de tavsiyem, düşüncelerinizde haklılık payı olduğunu bilmenize rağmen bu kadar siyah-beyaz düşünmeyi bırakmanız ve bunun yerine ilaç kullanan Zevistleri yukarıda bahsettiğim ruhani iyileşme yoluna teşvik etmenizdir. Eğer sizin de kişisel problemleriniz varsa, ilaç kullanmayacak kadar dayanabiliyorsanız ama bu problemleri iyileştirmek için herhangi bir aktif çabanız yoksa, o hâlde siz de gerekli ruhani pratikleri uygulayarak hayatınızı iyileştirebilirsiniz. İnsanlar sürekli acı çekmeye dayanamazlar ve dengesizleşirler.