Sally Williams
New member
- Joined
- Jun 18, 2025
- Messages
- 5
Kafam o kadar karışık ve karman çorman oldu ki...
Sormak istediğim bir sürü soru var. Umarım yardımcı olursunuz.
1- Lord Baalzebul ile Şeytan'ın aynı kişiler olduğu söylendi. Ben onları üvey kardeş sanıyordum. Lord Baalzebul hakkında da gücü Şeytan'a en yakın kişi olarak bahsedilirdi. Aynı kişiler olması biraz garibime gidiyor. Koruyucusu Lord Baalzebul olanlar hakkında ne diyeceğiz o zaman? Hani Şeytan kimsenin koruyucusu olmazdı.. Bu durumda bazı kişilerin koruyucusu Şeytan'dı demek oluyor bu.
2- Daha önce Şeytan'ın 500.000 yaşlarında olduğu söylenirdi. Şu an ise kozmik bir varlık gibi bahsediliyor. Evrenin bir başlangıcının olmadığını biliyoruz fakat Şeytan'ın hep var olduğu söyleniyor. O zaman Şeytan milyarlarca yıldır var demek bu.
Bu durum beni biraz rahatsız ediyor. Çünkü eskiden Şeytan'ı baba olarak görebiliyordum. Çünkü bizi teknik olarak o yaratmıştı, çocuklarıydık onun. O da bizim gibi kanlı canlı bir varlıktı. Ona benziyorduk. Fakat şu anki durumda empati yapamıyorum. Düşünce biçimimden ve algımdan öte yüce bir varlığa karşı nedense eskisi gibi yakın hissedemiyorum ve bu beni çok üzüyor.
Şeytan tam olarak nasıl bir varlık? Evrende her zaman var olmuş kozmik ve gücü her şeye kadir olan bir varlık mı? Eğer öyleyse 500.000 yaşında olan, bizi yaratan ve benzediğimiz Orion'lu Tanrı kimdi? Lord Azazel ve Şeytan'ın çocukları da mı milyarlarca yıldır evrende varlıklarını sürdürüyorlar?
3- Joy of Satan veya genel olarak Satan ismi neden terk edildi? Neden JoS, Satanist ve Satan kelimeleri kullanılınca Şeytan'a hakaret etmişiz gibi davranılıyor? Satanizm bana sıcak ve içten gelirken Zevizm soğuk hissettiriyor. Dünya genelindeki oluşmuş kötü Satan algısından uzaklaşmak için mi yapıldı bu? Daha rahat ve hızlı yayılmamız için yani.
4- Sizler gibi ben de Zevistim. Fakat son zamanlarda, özellikle 2024'ün Nisan ayından beridir çok mutsuzum. Eskiden meditasyonlarıma ve çalışmalarıma çok odaklanıyordum ve her şey güzeldi. Tanrılar ve Şeytan ile aram çok güzeldi. Onları düşündüğüm zaman içimi huzur ve mutluluk kaplıyordu.
Son zamanlarda meditasyon yapamıyorum. Zevizm'e dair hiçbir şey yapamıyorum. Yapmıyorum da denilebilir, emin değilim. Bu durum beni mahvediyor. Mesela RTR Takvimi Erken Sonuçlandı - Büyük Zafer! başlığını okuduğumda çok kötü hissetmiştim. Çünkü bu zafer için hiçbir şey yapmadım ve büyük bir şenliğin dışında kalmışım gibi hissettim. Herkes çabalayıp uğraşmışken ben hiçbir şeye yaramadım.
Gerçek hayatta çok korkak ve tırsak bir insan oldum ben. Erkeklerden aşırı korkuyorum. Özellikle son zamanlardaki ölüm haberlerinden sonra iyice paranoyak oldum. Akşamları asla dışarıda gezemiyorum. Dışarıda bazen ne yapacağımı şaşırıyorum. Kalabalıkla yürümeye korkuyorum çünkü bir terör saldırısı olur diye endişeleniyorum, tenha ve kimsenin olmadığı bir yerden de gitmeye korkuyorum birisi bana bir şey yapar diye. O kadar korkunç haberler görüyorum ki. Bu tarz düşüncelere sahipken, "Koruyucum ve Tanrılar beni koruyacaktır" diyemiyorum. Dediğim zaman kendime kızıyorum. Onların ilgisini ve korumasını hak etmiyorum çünkü. "Neden beni korusunlar ki?" diyorum kendi kendime. Bazen Zevistlikten atılmış ve Tanrılar benden tiksiniyormuş gibi hissediyorum. Forumlarda Tanrılar hakkında güzel yazılar okuyunca kötü hissediyorum çünkü bu iyiliğin dışında kalıyorum. Eskiden onlarla beraberken şu an kendimi yapayalnız bıraktım. Onların getirdiği hiçbir iyiliği hak etmiyormuşum gibi geliyor.
Bu düşünceleri nasıl değiştirebilirim? Hayatıma o kadar çok etki ediyorlar ki.
Beni yanlış anlamayın lütfen, dinimize kesinlikle saldırmıyorum. Ben de sizler gibi Zevistim. Tanrıları ve Şeytan'ı çok seviyorum. Onlar olmadan bir hayat düşünemiyorum, fakat bu bahsettiğim konuları da aşamıyorum. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. Bu konuları aşamadan asla mutlu olamayacakmışım gibi geliyor. Yardımcı olursanız çok sevinirim.
Sormak istediğim bir sürü soru var. Umarım yardımcı olursunuz.
1- Lord Baalzebul ile Şeytan'ın aynı kişiler olduğu söylendi. Ben onları üvey kardeş sanıyordum. Lord Baalzebul hakkında da gücü Şeytan'a en yakın kişi olarak bahsedilirdi. Aynı kişiler olması biraz garibime gidiyor. Koruyucusu Lord Baalzebul olanlar hakkında ne diyeceğiz o zaman? Hani Şeytan kimsenin koruyucusu olmazdı.. Bu durumda bazı kişilerin koruyucusu Şeytan'dı demek oluyor bu.
2- Daha önce Şeytan'ın 500.000 yaşlarında olduğu söylenirdi. Şu an ise kozmik bir varlık gibi bahsediliyor. Evrenin bir başlangıcının olmadığını biliyoruz fakat Şeytan'ın hep var olduğu söyleniyor. O zaman Şeytan milyarlarca yıldır var demek bu.
Bu durum beni biraz rahatsız ediyor. Çünkü eskiden Şeytan'ı baba olarak görebiliyordum. Çünkü bizi teknik olarak o yaratmıştı, çocuklarıydık onun. O da bizim gibi kanlı canlı bir varlıktı. Ona benziyorduk. Fakat şu anki durumda empati yapamıyorum. Düşünce biçimimden ve algımdan öte yüce bir varlığa karşı nedense eskisi gibi yakın hissedemiyorum ve bu beni çok üzüyor.
Şeytan tam olarak nasıl bir varlık? Evrende her zaman var olmuş kozmik ve gücü her şeye kadir olan bir varlık mı? Eğer öyleyse 500.000 yaşında olan, bizi yaratan ve benzediğimiz Orion'lu Tanrı kimdi? Lord Azazel ve Şeytan'ın çocukları da mı milyarlarca yıldır evrende varlıklarını sürdürüyorlar?
3- Joy of Satan veya genel olarak Satan ismi neden terk edildi? Neden JoS, Satanist ve Satan kelimeleri kullanılınca Şeytan'a hakaret etmişiz gibi davranılıyor? Satanizm bana sıcak ve içten gelirken Zevizm soğuk hissettiriyor. Dünya genelindeki oluşmuş kötü Satan algısından uzaklaşmak için mi yapıldı bu? Daha rahat ve hızlı yayılmamız için yani.
4- Sizler gibi ben de Zevistim. Fakat son zamanlarda, özellikle 2024'ün Nisan ayından beridir çok mutsuzum. Eskiden meditasyonlarıma ve çalışmalarıma çok odaklanıyordum ve her şey güzeldi. Tanrılar ve Şeytan ile aram çok güzeldi. Onları düşündüğüm zaman içimi huzur ve mutluluk kaplıyordu.
Son zamanlarda meditasyon yapamıyorum. Zevizm'e dair hiçbir şey yapamıyorum. Yapmıyorum da denilebilir, emin değilim. Bu durum beni mahvediyor. Mesela RTR Takvimi Erken Sonuçlandı - Büyük Zafer! başlığını okuduğumda çok kötü hissetmiştim. Çünkü bu zafer için hiçbir şey yapmadım ve büyük bir şenliğin dışında kalmışım gibi hissettim. Herkes çabalayıp uğraşmışken ben hiçbir şeye yaramadım.
Gerçek hayatta çok korkak ve tırsak bir insan oldum ben. Erkeklerden aşırı korkuyorum. Özellikle son zamanlardaki ölüm haberlerinden sonra iyice paranoyak oldum. Akşamları asla dışarıda gezemiyorum. Dışarıda bazen ne yapacağımı şaşırıyorum. Kalabalıkla yürümeye korkuyorum çünkü bir terör saldırısı olur diye endişeleniyorum, tenha ve kimsenin olmadığı bir yerden de gitmeye korkuyorum birisi bana bir şey yapar diye. O kadar korkunç haberler görüyorum ki. Bu tarz düşüncelere sahipken, "Koruyucum ve Tanrılar beni koruyacaktır" diyemiyorum. Dediğim zaman kendime kızıyorum. Onların ilgisini ve korumasını hak etmiyorum çünkü. "Neden beni korusunlar ki?" diyorum kendi kendime. Bazen Zevistlikten atılmış ve Tanrılar benden tiksiniyormuş gibi hissediyorum. Forumlarda Tanrılar hakkında güzel yazılar okuyunca kötü hissediyorum çünkü bu iyiliğin dışında kalıyorum. Eskiden onlarla beraberken şu an kendimi yapayalnız bıraktım. Onların getirdiği hiçbir iyiliği hak etmiyormuşum gibi geliyor.
Bu düşünceleri nasıl değiştirebilirim? Hayatıma o kadar çok etki ediyorlar ki.
Beni yanlış anlamayın lütfen, dinimize kesinlikle saldırmıyorum. Ben de sizler gibi Zevistim. Tanrıları ve Şeytan'ı çok seviyorum. Onlar olmadan bir hayat düşünemiyorum, fakat bu bahsettiğim konuları da aşamıyorum. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. Bu konuları aşamadan asla mutlu olamayacakmışım gibi geliyor. Yardımcı olursanız çok sevinirim.