Giulia Tofana
Member
- Joined
- Jan 26, 2025
- Messages
- 143
biliyorum burasi dert anlatma yeri degil ancak baska kimlerden destek isteyebilirim bilmiyorum, arkadaslarima koz vermemek icin acilamiyorum ve burasi anonim oldugundan rahat hissettiriyor.
bir kapanin icindeyim, yapayalnizim. koseye sıkıştım ve elimden en ufak bir sey gelmiyor. konu ailem. ayni evin onlarla icinde yasamaya mecburum cunku hala okuyorum ve kazandigim para cok kisitli, ayri eve cikamiyorum. para biriktirmeye calistigimda suphelenip beni sindirmaya calisiyorlar. surekli manipulasyon ustune manipulasyon. onlarsiz yasayamazmisim, beni evden atarlarmis, kedimin yuzunu bir daha goremez ve evden cikarsam milletin elinde orospuya donermisim. istedigim seyi giyemiyorum, hep dayak yiyorum. zaten yakin yerde okudugumdan uzaklasamiyorum da, bunu da cok iyi biliyorlar. yasadigim tum zorbaliklari biliyorlar ve tekrar tekrar yuzume carpiyorlar. benim deli oldugumu soyleyip duruyorlar ve tedavim bitse de bilmem kac yuz miligramli ilaclari bana dayamaya calisiyorlar. yillardir terapi aliyorum ama iyilesmek uzereyken tam bir darbe daha vuruyorlar. sadece dua ediyorum. cok caresizim, olmeyi bile dusundum ama istemiyorum. yalnizca baska carem yokmus gibi geliyor. zaten olsem de yeni bir bedenimin olacagini bilmek de olum dusuncemi kolaylastirmiyor. ama olmek istemiyorum, hayatim bana ait olsun istiyorum. cok caresizim, ben bu evde boguluyorum. ve yapabilecegim en ufak bir sey yok. benim kotu, ofkeli ve deli oldugumu soyluyorlar. ben oyle degilim biliyorum, ama bir insana bir seyi bin kere soylersen bilincaltina yerlesir. cahil insanlar degiller, her seyi bilen medeni insanlar bunlar. kendimi avutup benim iyiligimi dusunduklerini soylemeye calisiyorum kendime ama cok zor, empati kuramiyorum. yapabilecegim bir islem var mi, ne olursa kabulum. bu boyle devam ederse kendimi giderek kaybedecegim. zaten iyi degilim mental olarak ve giderek kotulesmek istemiyorum.
bir kapanin icindeyim, yapayalnizim. koseye sıkıştım ve elimden en ufak bir sey gelmiyor. konu ailem. ayni evin onlarla icinde yasamaya mecburum cunku hala okuyorum ve kazandigim para cok kisitli, ayri eve cikamiyorum. para biriktirmeye calistigimda suphelenip beni sindirmaya calisiyorlar. surekli manipulasyon ustune manipulasyon. onlarsiz yasayamazmisim, beni evden atarlarmis, kedimin yuzunu bir daha goremez ve evden cikarsam milletin elinde orospuya donermisim. istedigim seyi giyemiyorum, hep dayak yiyorum. zaten yakin yerde okudugumdan uzaklasamiyorum da, bunu da cok iyi biliyorlar. yasadigim tum zorbaliklari biliyorlar ve tekrar tekrar yuzume carpiyorlar. benim deli oldugumu soyleyip duruyorlar ve tedavim bitse de bilmem kac yuz miligramli ilaclari bana dayamaya calisiyorlar. yillardir terapi aliyorum ama iyilesmek uzereyken tam bir darbe daha vuruyorlar. sadece dua ediyorum. cok caresizim, olmeyi bile dusundum ama istemiyorum. yalnizca baska carem yokmus gibi geliyor. zaten olsem de yeni bir bedenimin olacagini bilmek de olum dusuncemi kolaylastirmiyor. ama olmek istemiyorum, hayatim bana ait olsun istiyorum. cok caresizim, ben bu evde boguluyorum. ve yapabilecegim en ufak bir sey yok. benim kotu, ofkeli ve deli oldugumu soyluyorlar. ben oyle degilim biliyorum, ama bir insana bir seyi bin kere soylersen bilincaltina yerlesir. cahil insanlar degiller, her seyi bilen medeni insanlar bunlar. kendimi avutup benim iyiligimi dusunduklerini soylemeye calisiyorum kendime ama cok zor, empati kuramiyorum. yapabilecegim bir islem var mi, ne olursa kabulum. bu boyle devam ederse kendimi giderek kaybedecegim. zaten iyi degilim mental olarak ve giderek kotulesmek istemiyorum.