İntihar, antidepresan

[Satan's passenger]

Esenlikler. Uzun zamandır depresyonla mücadele ediyorum. 2 3 haftadır ilaçlarımı almıyorum sebebini birazdan anlatacağım, şimdi birkaç garip şeyden bahsetmek istiyorum.

İlaçları kullanmayı bıraktıktan beri kendimi sanki uyuşturucu kullanmış ve bırakmış gibi hissediyorum. Sanki vücudum hâlâ o şeyi istiyor. Sanki ben o şeyi alamadığım için sürekli kaygılı ve depresif olmak zorundayım. Sanki ilaç şçmediğim her daim boşlukta olacağım. Kendimi şizofrem gibi hissediyorum vegerçeklik algılarımı kaybediyorum. İntiharı düşünüyorum ama tedaviye de şans versem mi diye düşünüyorum. Hiçbir şey bana gerçek gibi gelmiyor ve sürekli boşlukta hissediyorum. Şuan bunları yazatken de boşlukta hissediyorum, sanki üşüyorum, karanlık bir sokak ortasında yapayalnızım, sanki karanlığa terkedildim ve yavaş yavaş aklımı kaçırıyorum gibi geliyor.

Şimdi neden ilaçları bıraktığımı anlatayım.

Psikiyatristime reşit olmadığım için taciz ve tecavüz olaylarından asla bahsetmedim çünkü onlar yasal olarak bildirmek zorundalar ve başımın belaya girmesini istemiyorum. Ayrıca bana bunları yapan kişilerden biri maalesef ki evimizin içinden. Hergün görüp konuştuğum, hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda olduğum, bunları unuttuğumu düşünen birisi. Bunları söylemek kimliğimi tehlikeye atar mı bilmiyorum ama zihnim sıfırlanmış durumda ve beynim resetlenmiş gibi hiçbir konuda ne yapacağımı bilmiyorum.


İlaçları da bunları psikiyatriste anlatamadığım için bıraktım. Çünkü hergün tam olarak ihtiyacım olmayan birşey ile uyuşmak beni rahatsız ediyor ve geriletiyor gibiydi. Ne yapacağımı bilmşyorum aürekli boşluktayım ve zihnim bomboş ben kimim neyim ne yapmalıyım hiçbir şey bilmiyotum. Lüften abilerim ablalarım sizden tavsiye istiyorum ben ne yapmalıyım?

 

[NightWishSS]

Esenlikler kardeşim,

Yaşadığın durum gerçekten çok üzücü ve insanın yüreğini burkan bir olay. Kullandığın ilaçların sende böyle hisler uyandırmasının nedeni, genellikle içerdikleri kimyasal maddelerdir.

(Neredeyse tüm antidepresanların belirli bir düzeyde bağımlılık yapma riski var.)

Bir kardeşin olarak sana tavsiyem evde yaşadığın durumu güvendiğin birine anlatman. Sonuçları ne olursa olsun, gerçeklerin gün yüzüne çıkması iyileşme sürecin için çok önemli. Belki yaşadığın depresyonun temelinde de bu bastırılmış durum yatıyor olabilir.

 

[Alexguardra]

Değerli dostum, öncelikle yaşadığın durum için gerçkten üzüldüğümü söylemek istiyorum.

İçinde bulunduğun hayat sana özel ve yaşadığın şeyleri yaşamamış biri olarak sana nasıl hissetmen gerektiğini söyleme küstahlını yapamayız fakat her problemin çözümünde işe yarayacak bazı araçlar var ve müsadenle sorununu çözmek için sana bundan bahsetmek isterim.

Yaşadığın acılar her ne kadar seni derinden etkilemiş olsada geçmişte kalmış bir hatıradırlar. Kaygıların ve anksiyetelerin geleckte yüzleşeceğin bile kesin olmayan küçük ihtimalli kötü durumlara odaklanmanla ilgili bir durum. Ayrıca gerçeklik algında sorun olduğunu düşünmen (eğer şizofren değilsen) gerçeklikle yanlış bir ilişki kurduğunu, aslında senin zihinsel gerçekliğinin evrenin gerçekliğiyle çeliştiğini gösterir. Hepimiz bazen şehri keşfe çıktığımızda kayboluruz ve yapabileceğimiz en iyi şey tekrar herşeye başladığımız yere eve yani orijinimize dönmektir. Bunu yapmanın yolu zihnimizdeki fırtınaları dindirmek ve tekrar o sıfır noktası olan mutlak sessizliğe dönmektir. Musluktan damlayan bir su damlasının sesinde veya belki eski bir duvar saatinin tiktaklamasına bulacağın o basit sessizlik zihninin ve senin ihtiyacın olan ilk şey gibi görünüyor.

Bu sessizlik dinlemeyi bilenler için çok güçlü bir mesaj içerir, şimdinin gücünü.
Bu güç geçmişin zincirlerini kırar ve geleceğin kaygılarını yakar. Sorunlarına değil o sorunların çözümüne yani tam da içinde bulunduğun şu ana çevirir bütün odağını.

Senden ricam sadece bir kaç dakikanı ayırıp boşluk meditasyonu yapmayı deneyerek kendini rahatlatman.

Esenlikler dilerim.

 

[Aydinlikyol]

Esenlikler. Uzun zamandır depresyonla mücadele ediyorum. 2 3 haftadır ilaçlarımı almıyorum sebebini birazdan anlatacağım, şimdi birkaç garip şeyden bahsetmek istiyorum.

İlaçları kullanmayı bıraktıktan beri kendimi sanki uyuşturucu kullanmış ve bırakmış gibi hissediyorum. Sanki vücudum hâlâ o şeyi istiyor. Sanki ben o şeyi alamadığım için sürekli kaygılı ve depresif olmak zorundayım. Sanki ilaç şçmediğim her daim boşlukta olacağım. Kendimi şizofrem gibi hissediyorum vegerçeklik algılarımı kaybediyorum. İntiharı düşünüyorum ama tedaviye de şans versem mi diye düşünüyorum. Hiçbir şey bana gerçek gibi gelmiyor ve sürekli boşlukta hissediyorum. Şuan bunları yazatken de boşlukta hissediyorum, sanki üşüyorum, karanlık bir sokak ortasında yapayalnızım, sanki karanlığa terkedildim ve yavaş yavaş aklımı kaçırıyorum gibi geliyor.

Şimdi neden ilaçları bıraktığımı anlatayım.

Psikiyatristime reşit olmadığım için taciz ve tecavüz olaylarından asla bahsetmedim çünkü onlar yasal olarak bildirmek zorundalar ve başımın belaya girmesini istemiyorum. Ayrıca bana bunları yapan kişilerden biri maalesef ki evimizin içinden. Hergün görüp konuştuğum, hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda olduğum, bunları unuttuğumu düşünen birisi. Bunları söylemek kimliğimi tehlikeye atar mı bilmiyorum ama zihnim sıfırlanmış durumda ve beynim resetlenmiş gibi hiçbir konuda ne yapacağımı bilmiyorum.


İlaçları da bunları psikiyatriste anlatamadığım için bıraktım. Çünkü hergün tam olarak ihtiyacım olmayan birşey ile uyuşmak beni rahatsız ediyor ve geriletiyor gibiydi. Ne yapacağımı bilmşyorum aürekli boşluktayım ve zihnim bomboş ben kimim neyim ne yapmalıyım hiçbir şey bilmiyotum. Lüften abilerim ablalarım sizden tavsiye istiyorum ben ne yapmalıyım?

Bu ilaçlara eğer başladıysaniz düzenli kullanıyorsanız eğer, daha önceden beri kullanıyorsanız kafanıza göre pat diye bırakılmaz benim bildiğim, doktorunuzla konuşun kademeli olarak bırakın azaltarak bırakın, yada bu ilaçlara hiç başlamayacaksıniz yada başlayınca doktorun talimatına göre içeceksiniz, birakmak en iyisi bence bunun için doktorunuzla konuşun, bırakmak istediginizi söyleyin doktorunuz size bir azaltarak bırakma talimatı verir ona göre bırakırsınız, doktor banada ilaç verdi 3 ay önce yarım yarım iç dedi ben bir yarım içtim, baktım duygularım siliniyor dahada hiç içmedim yani ilaça hiç başlamadım, Sonne bey sağolsun onada sordum oda başlamam gerektiğini söyledi, Tanrı Lord Valefor ritüelleri yaparak, yutupta terapi videoları izleyerek, en önemlisi çalışarak bak azda olsa çalışacaksın, kendimi işe verdim, insanlarla daha çok konuştum şakalaştım, insanlarla konuş sürekli bir uğraş edin yani bir mücadelen olsun, bir hedefin olsun ben şahsen piskiyatriye karşı mesafeli duruyorum, tabi insanlar bir şekil de tedavi olmaları gerek, keşke diyorum piskiyatri piskologlar çok para istemesede onlarla gidip sohbet etsem, onları anlamak istiyorum konuşurken çok mütevazi konuşuyorlar, yani sohbetleri iyi hoş aslında bazen gidip sohbet etmek lazım onlarla, ama siz ilaçlarınızı pat diye kafanıza göre bırakmayın doktorunuz size bir bırakma şekli sunacaktır geçmişler olsun esenlikler dilerim tüm mutluluklar sizinle TANRI yardımcınız olsun

 

[CatDoll]

Antidepresanı bıraktığınız zaman evet bir süre böyle hissedebilirsiniz. Çünkü mutluluk hormonunu dışarıdan almış oluyorsunuz. Vücüt diyor ki ''E ben bunu üretmeye uğreşmayayım o zaman, zaten dışarıdan alıyorum.'' aynı olay sigara e nikotin için de geçerli mesela sigarayı bırakanlar çok stresli olurlar (vücütları nikotini kendi üretmeye başlayıncaya kadar) o sebeple.

Şuanki durumunuz kimyasal biraz. Vücudunuz kendi kendine mutluluk hormonu üretmeye başlayacak. Bunun için belirli yötemler var ama vücudunuzu dinlemeniz gerekiyor.
- Acıktığında sevdiğin yiyecekleri tercih etmek. (Bedenin buna olumlu tepki vercek, acıktığında dememin sebebi de şu an kritik bir dönemde olman. Yeme bozukluğu geliştirebilirsin.)
-Modunu yükeltecek müzikler dinlemek (bedenin buna da tepki veriyor araştırmayı bulamadım şuan)
-Yoga (ruhani etkilerinin yanı sıra kortizolünü kontrol altına alır)
-Sana mutluluk veren diğer aktiviteler (Abartmamaya çalış, bağımlılık geliştirebilirsin)

Aklıma gelenler şu an bunlar. Chat Gpt'ye sorabilirsin mutluluk hormonlarını arttıracak diğer aktiviteleri.
Şunu unutma ki seni seviyoruz°｡⋆♡

 

[Giulia Tofana]

Esenlikler. Uzun zamandır depresyonla mücadele ediyorum. 2 3 haftadır ilaçlarımı almıyorum sebebini birazdan anlatacağım, şimdi birkaç garip şeyden bahsetmek istiyorum.

İlaçları kullanmayı bıraktıktan beri kendimi sanki uyuşturucu kullanmış ve bırakmış gibi hissediyorum. Sanki vücudum hâlâ o şeyi istiyor. Sanki ben o şeyi alamadığım için sürekli kaygılı ve depresif olmak zorundayım. Sanki ilaç şçmediğim her daim boşlukta olacağım. Kendimi şizofrem gibi hissediyorum vegerçeklik algılarımı kaybediyorum. İntiharı düşünüyorum ama tedaviye de şans versem mi diye düşünüyorum. Hiçbir şey bana gerçek gibi gelmiyor ve sürekli boşlukta hissediyorum. Şuan bunları yazatken de boşlukta hissediyorum, sanki üşüyorum, karanlık bir sokak ortasında yapayalnızım, sanki karanlığa terkedildim ve yavaş yavaş aklımı kaçırıyorum gibi geliyor.

Şimdi neden ilaçları bıraktığımı anlatayım.

Psikiyatristime reşit olmadığım için taciz ve tecavüz olaylarından asla bahsetmedim çünkü onlar yasal olarak bildirmek zorundalar ve başımın belaya girmesini istemiyorum. Ayrıca bana bunları yapan kişilerden biri maalesef ki evimizin içinden. Hergün görüp konuştuğum, hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda olduğum, bunları unuttuğumu düşünen birisi. Bunları söylemek kimliğimi tehlikeye atar mı bilmiyorum ama zihnim sıfırlanmış durumda ve beynim resetlenmiş gibi hiçbir konuda ne yapacağımı bilmiyorum.


İlaçları da bunları psikiyatriste anlatamadığım için bıraktım. Çünkü hergün tam olarak ihtiyacım olmayan birşey ile uyuşmak beni rahatsız ediyor ve geriletiyor gibiydi. Ne yapacağımı bilmşyorum aürekli boşluktayım ve zihnim bomboş ben kimim neyim ne yapmalıyım hiçbir şey bilmiyotum. Lüften abilerim ablalarım sizden tavsiye istiyorum ben ne yapmalıyım?

seninle cok benzer olaylar yasamisiz. sana yalnizca kendim bu yolda ne yaptim onu soyleyebilirim. oncelikle sanirim su an ayni evde kalma zorunlulugun var, o zorunluluk ortadan kalktigi an sana bunu yapan kisiyi dava et. eger bir kanit vs firsat oldugunda aninda fotografini cek, ses kaydi al. eger buyu yapabilirim diyorsan ayni evin icindeyken de ondan her sekilde intikamini alabilirsin.
psikiyatri olayi bazen cok sorun cikartiyor cidden, insanin eli kolu baglaniyor. sana soylendi mi bilmiyorum ama yasadigin bu olayin ismi dissosiyatif bozukluk, agir travmalar sonrasi yasanir. kullandigin ilaclar buna daha da kotu geliyor olabilir, durumuna uygun ilaclar olmayabilir. ilaclar zaten insanin bedenini garip sekillerde etkileyip bazen rahatsiz edici olabiliyor. bu yuzden sana cidden iyi gelen ilaci bulmak bu belirtilere katlanmana yardim eder. bagimlilik olayi da oluyor cogu zaman, ilacinin dozunu bilmedigim icin bir sey diyemiyorum. guzel bir psikolog bulabilirsen sana yardimci olacagina inaniyorum. yasadigin berbat olaylari tanimadigin biri yapmis gibi anlatarak hukuki seyleri engelleyebilirsin, bu dogru olmasa da. eger istersen sana kendi psikologumu onerebilirim, online seans da yapiyor. spirituel olarak da valeforun gucu ritueli yapabilirsin bana cok cok iyi geldi. koruyucu demonunla iletisime gec, istismar devam ediyorsa lord andras ve leydi lilith sana yardimci olur. bizler de hep buradayiz senin icin kotu hissettiginde sana hep destek oluruz. bu kadar soyleyebiliyorum, lutfen kendine cok dikkat et.

 

[Satan's passenger]

Bu ilaçlara eğer başladıysaniz düzenli kullanıyorsanız eğer, daha önceden beri kullanıyorsanız kafanıza göre pat diye bırakılmaz benim bildiğim, doktorunuzla konuşun kademeli olarak bırakın azaltarak bırakın, yada bu ilaçlara hiç başlamayacaksıniz yada başlayınca doktorun talimatına göre içeceksiniz, birakmak en iyisi bence bunun için doktorunuzla konuşun, bırakmak istediginizi söyleyin doktorunuz size bir azaltarak bırakma talimatı verir ona göre bırakırsınız, doktor banada ilaç verdi 3 ay önce yarım yarım iç dedi ben bir yarım içtim, baktım duygularım siliniyor dahada hiç içmedim yani ilaça hiç başlamadım, Sonne bey sağolsun onada sordum oda başlamam gerektiğini söyledi, Tanrı Lord Valefor ritüelleri yaparak, yutupta terapi videoları izleyerek, en önemlisi çalışarak bak azda olsa çalışacaksın, kendimi işe verdim, insanlarla daha çok konuştum şakalaştım, insanlarla konuş sürekli bir uğraş edin yani bir mücadelen olsun, bir hedefin olsun ben şahsen piskiyatriye karşı mesafeli duruyorum, tabi insanlar bir şekil de tedavi olmaları gerek, keşke diyorum piskiyatri piskologlar çok para istemesede onlarla gidip sohbet etsem, onları anlamak istiyorum konuşurken çok mütevazi konuşuyorlar, yani sohbetleri iyi hoş aslında bazen gidip sohbet etmek lazım onlarla, ama siz ilaçlarınızı pat diye kafanıza göre bırakmayın doktorunuz size bir bırakma şekli sunacaktır geçmişler olsun esenlikler dilerim tüm mutluluklar sizinle TANRI yardımcınız olsun

Teşekkür ederim ama geçen gittiğimde ciddi bir kararla ilaçları bırakmak istediğimi söyledim o da ben bir hekim olarak senin ilaca ihtiyacın olduğunu, ilacın bu süreci çok daha hafifleteceğine inandığımı söylüyorum dedi ve ilaç değiştirdi, 1 hafta önce gitmeliydim ama gitmedim, bir kere daa gidip konuşacağım o zaman.

 

[Satan's passenger]

Antidepresanı bıraktığınız zaman evet bir süre böyle hissedebilirsiniz. Çünkü mutluluk hormonunu dışarıdan almış oluyorsunuz. Vücüt diyor ki ''E ben bunu üretmeye uğreşmayayım o zaman, zaten dışarıdan alıyorum.'' aynı olay sigara e nikotin için de geçerli mesela sigarayı bırakanlar çok stresli olurlar (vücütları nikotini kendi üretmeye başlayıncaya kadar) o sebeple.

Şuanki durumunuz kimyasal biraz. Vücudunuz kendi kendine mutluluk hormonu üretmeye başlayacak. Bunun için belirli yötemler var ama vücudunuzu dinlemeniz gerekiyor.
- Acıktığında sevdiğin yiyecekleri tercih etmek. (Bedenin buna olumlu tepki vercek, acıktığında dememin sebebi de şu an kritik bir dönemde olman. Yeme bozukluğu geliştirebilirsin.)
-Modunu yükeltecek müzikler dinlemek (bedenin buna da tepki veriyor araştırmayı bulamadım şuan)
-Yoga (ruhani etkilerinin yanı sıra kortizolünü kontrol altına alır)
-Sana mutluluk veren diğer aktiviteler (Abartmamaya çalış, bağımlılık geliştirebilirsin)

Aklıma gelenler şu an bunlar. Chat Gpt'ye sorabilirsin mutluluk hormonlarını arttıracak diğer aktiviteleri.
Şunu unutma ki seni seviyoruz°｡⋆♡

Çok teşekkür ederim iyi ki varsınız.

 

[Satan's passenger]

seninle cok benzer olaylar yasamisiz. sana yalnizca kendim bu yolda ne yaptim onu soyleyebilirim. oncelikle sanirim su an ayni evde kalma zorunlulugun var, o zorunluluk ortadan kalktigi an sana bunu yapan kisiyi dava et. eger bir kanit vs firsat oldugunda aninda fotografini cek, ses kaydi al. eger buyu yapabilirim diyorsan ayni evin icindeyken de ondan her sekilde intikamini alabilirsin.
psikiyatri olayi bazen cok sorun cikartiyor cidden, insanin eli kolu baglaniyor. sana soylendi mi bilmiyorum ama yasadigin bu olayin ismi dissosiyatif bozukluk, agir travmalar sonrasi yasanir. kullandigin ilaclar buna daha da kotu geliyor olabilir, durumuna uygun ilaclar olmayabilir. ilaclar zaten insanin bedenini garip sekillerde etkileyip bazen rahatsiz edici olabiliyor. bu yuzden sana cidden iyi gelen ilaci bulmak bu belirtilere katlanmana yardim eder. bagimlilik olayi da oluyor cogu zaman, ilacinin dozunu bilmedigim icin bir sey diyemiyorum. guzel bir psikolog bulabilirsen sana yardimci olacagina inaniyorum. yasadigin berbat olaylari tanimadigin biri yapmis gibi anlatarak hukuki seyleri engelleyebilirsin, bu dogru olmasa da. eger istersen sana kendi psikologumu onerebilirim, online seans da yapiyor. spirituel olarak da valeforun gucu ritueli yapabilirsin bana cok cok iyi geldi. koruyucu demonunla iletisime gec, istismar devam ediyorsa lord andras ve leydi lilith sana yardimci olur. bizler de hep buradayiz senin icin kotu hissettiginde sana hep destek oluruz. bu kadar soyleyebiliyorum, lutfen kendine cok dikkat et.

Çok haklısın teşhislerimde dissosiyatif bozukluk da var, panik bozukluk, depresyon, kimlik ve gelişim algısı bozukluğu gibi bir şey demişti doktor tam hatırlamıyotum. Ama büyü yapabilir miyim ki akraba bağından beni de etkilemez mi?

Ayrıca psikoloğa başkası olarak anlatmak faili meçhul bir dava açmalarına sebep oluyormuş, o kişinin kim olduğu bilinmese bile olayı yaşayan danışan sorgulanıyor, ailesi sorgulanıyormuş. Ben araştırdığımda bu bilgilere ulaştım.

 

[Giulia Tofana]

Çok haklısın teşhislerimde dissosiyatif bozukluk da var, panik bozukluk, depresyon, kimlik ve gelişim algısı bozukluğu gibi bir şey demişti doktor tam hatırlamıyotum. Ama büyü yapabilir miyim ki akraba bağından beni de etkilemez mi?

Ayrıca psikoloğa başkası olarak anlatmak faili meçhul bir dava açmalarına sebep oluyormuş, o kişinin kim olduğu bilinmese bile olayı yaşayan danışan sorgulanıyor, ailesi sorgulanıyormuş. Ben araştırdığımda bu bilgilere ulaştım.

seni etkilemez, en azindan ben etkilenmemistim yani. psikologa da ustu kapali bir sekilde anlatabilirsin. ben o sekilde yapmistim ve bir sorun olmamisti. eger yasin 18 ustuyse zaten aileni de araya katamazlar yasal olarak. sana tek tavsiyem aile evinden uzaklasman. universiteye gidiyorsan uzak bir yere yatay gecis yapabilirsin veya henuz lisedeysen yatili bir liseye gecebilirsin. ve bence bu konuda tanrilara danismalisin, onlar senin icin en iyi yolu acacaklardir.

 

[Giulia Tofana]

Çok haklısın teşhislerimde dissosiyatif bozukluk da var, panik bozukluk, depresyon, kimlik ve gelişim algısı bozukluğu gibi bir şey demişti doktor tam hatırlamıyotum. Ama büyü yapabilir miyim ki akraba bağından beni de etkilemez mi?

Ayrıca psikoloğa başkası olarak anlatmak faili meçhul bir dava açmalarına sebep oluyormuş, o kişinin kim olduğu bilinmese bile olayı yaşayan danışan sorgulanıyor, ailesi sorgulanıyormuş. Ben araştırdığımda bu bilgilere ulaştım.

ayrica evden ayrildigin an lutfen o kisiyi dava et, hukukta kadin beyani ustundur. davayi actigin an kamu davasina donusur, devlet yakasina yapisir. (deneyimledim.) ayni evdeyken bunu yapmanin cok korkutucu oldugunu anlayabiliyorum, bu yuzden sana ayni evde oldugun birini dava etmeni soyleyemem. cevre baskisini soylemiyorum bile. ancak ayni evdeyken hayatini mahvedebilirsin. kara buyu ileri bir pratik oldugu icin eger kendine guvenmiyorsan tanri rituelleri yap. ama bir sey yap, elin kolun bagli degil bircok yolun var onunde. lord andras ritueli yapmani rica ediyorum. ve lutfen kotu hissettigin her an bana yazmaktan cekinme. seninle resmen ayni seyleri yasamisiz ve bu durumu yonetmek cok zor, dana elimden geldigince destek olmaya calisirim. seni seviyorum

 

[Satan's passenger]

ayrica evden ayrildigin an lutfen o kisiyi dava et, hukukta kadin beyani ustundur. davayi actigin an kamu davasina donusur, devlet yakasina yapisir. (deneyimledim.) ayni evdeyken bunu yapmanin cok korkutucu oldugunu anlayabiliyorum, bu yuzden sana ayni evde oldugun birini dava etmeni soyleyemem. cevre baskisini soylemiyorum bile. ancak ayni evdeyken hayatini mahvedebilirsin. kara buyu ileri bir pratik oldugu icin eger kendine guvenmiyorsan tanri rituelleri yap. ama bir sey yap, elin kolun bagli degil bircok yolun var onunde. lord andras ritueli yapmani rica ediyorum. ve lutfen kotu hissettigin her an bana yazmaktan cekinme. seninle resmen ayni seyleri yasamisiz ve bu durumu yonetmek cok zor, dana elimden geldigince destek olmaya calisirim. seni seviyorum

Çok çok çok teşekkür ederim minnettarım. Erkeğim bu arada...

Dikkate alacağım.

 

[Giulia Tofana]

Çok çok çok teşekkür ederim minnettarım. Erkeğim bu arada...

Dikkate alacağım.

cok pardon, yine de senin beyanin ustun olur.

 

[Aposthemia]

Güzel dostum, öncelikle geçirdiğin acı deneyimden dolayı üzgünlüğümü belirtiyorum. Kimyasal maddeler ve ilaçlar birbirinden neredeyse farksızlardır ve bunlar senin gerçeklik algını bozma eğilindedirler. Bunları kontrolsüz kullanıp bırakman beyin kimyanda büyük dengesizlikler yaratır. Düşünceler üzerine gelebilir seni bunaltabilir. Bunun yolu doktorun önerilerini es geçmek değildir. Fakat şunu bilmeliyiz ki bu ilaçlar senin düşünce-eylem dinamiğini dengede tutmak için alınan geçici tedbirlerdir. Gerçek manada Psikolojik ve ruhani iyileşme için travmaların dışavurumu ve duygulanım değişimi gerekli. Eğer kişi bundan anlayacaksa o kişiye karşı olan öfkenizi yıkıcı olmayacak ve size minimum zarar verecek şekilde dışavurun, ona bir tecavüzcü olduğunu hissettirin, size yolladığı karanlığı ona reflekte edin. İnsan ruhu ona verilen zararı beyin unutsa bile unutmaz. ve aynı oranda dışa vurmadığı sürece iyileşemez. Duygusal Bedenin İyileştirmesi çalışması ile Duygu kontrolünüzü daha çok elinize alın. "Çaresizlik" duygunuzu "Muzaffer ve arınmışlık" gibi duygularla değişmeyi deneyin. Kendinizi ifade etmekten ve size zarar veren şeyleri çevrenizden silmekten çekinmeyin. Bu en yakınlarınız olsa da zor ama arındırıcı bir karardır. Yaşadığınız olayı belki düşünmekten o ana gitmekten bile korkuyorsunuz, o ana gidin ve ayakta durun. Ona gücünüzün yettiğini hayal edin ve o olayla kafanızda yüzleşin. Nasıl sevdiğiniz bir şeyi defalarca yediğinizde sıradanlaşırsa, acı verici bir deneyimin üstüne gidip korkmadığınızda da sıradanlaşır. Unutmayın, yatağın altındaki canavardan korkmayı bırakmanın tek yolu eğilip yatağın altına bakmaktır.

Her zaman birbirimiz için buradayız.
Esenlikler Dilerim.