Alterai said:
Esenlikler,
Öncelikle geç gördüm, kusuruma bakmayın. Ben de bundan iki ay önce benzer bir durumdaydım. Hatta inanın inanmayın şöyle söyleyebilirim şu ana kadarki hayatımın en zor dönemiydi. Yaşama sevincimi kaybetmiştim. Tanrılara ve Şeytana şükürler olsun ki bugün gayet iyiyim. O dönemin etkileri hâlâ üzerimde fakat yavaş yavaş düzeliyorum. Size vereceğim tavsiyeler bu süreçte kendi uyguladıklarım olacak, bunun ötesinde bir şey sunamam ne yazık ki.
Meditasyona ara verildiğinde yeniden başlaması epey zor oluyor. Özellikle imajinasyon yeteneği bir hafta bile ara verseniz epey köreliyor. Ya da belki de sadece bende böyledir, benzer bir durumda olan başka SS'ler de olduğuna eminim. Bu durumda Yogaya ve nefes egzersizlerine odaklanmanız sizin açınızdan daha iyi olabilir. Meditasyon daha zihin ve ruh odaklı bir egzersiz olduğundan dolayı etkilerini ve belirtilerini almak uzun sürebiliyor. Bu da yer yer kişiyi sıkabiliyor ayrıca çoğu kişi imajinasyon konusunda problemlerinin olması sebebiyle meditasyonlarda zorlanıyor. Buradan meditasyonları ihmal edin dediğim anlaşılmasın yine de zihninizi odaklayamayacak veya boşaltamayacak kadar kötü durumdaysanız, yoga ve nefes egzersizleri yoluyla hem bedeninizi eğitebilir hem zihninizi sakinleştirebilir; hem de ruhunuzu geliştirebilirsiniz. Yeteri kadar hazır olduğunuzda da meditasyonlara yönelebilirsiniz.
Bildiğim kadarıyla ateş elementi istenci, iradeyi sağlıyordu. Forumlardaki Blitzkreig adlı kardeşimizin şu iki gönderisi işinize yarayabilir:
1) https://www.ancient-forums.com/viewtopic.php?p=327648#p327648
2) https://www.ancient-forums.com/viewtopic.php?f=3&t=68436&p=327770&hilit=Kundalini#p327770
Bunun haricinde biliyorsunuzdur ama yine de belirteyim. Bir işe başlarken ayın boşlukta olup olmamasına dikkat etmek yardımcı olacaktır. Yürüyüş, spor, satranç, kitap okumak, düşünmek gibi aktivitelerde bunun haricinde insanın kendisini toparlamasında epey yararlı oluyor. Tabii benzer bir durumdan geçtiğim için tahmin edebiliyorum, bunları yapabilseniz çoktan yapardınız zaten. Bu durumda olan kişinin mücadele ettiği şey zaten yapamama hissiyatı veya yapmak istememe oluyor. Çoğu zaman yataktan bile çıkmak içinizden gelmeyecektir, sadece harekete geçmeye çalışın. Basitte olsa hem hoşunuza gidecek hem de bireysel olarak sizi geliştirecek bir şeye odaklanın. Astroloji öğrenmek, felsefe öğrenmek, tarih öğrenmek, yürümek, mitleri araştırmak, satranç, spor herhangi bir şey olabilir. Eğer moralinizi bozan özel bir durum varsa Stoacılık gibi felsefeleri araştırın. Bunlar yine insanı hem bilişsel olarak geliştirirken hem de kötü, çekilmez durumları çekilir hâle getiriyorlar. Sanat, felsefe ve bilim insanı bir anlığına dünyadan ve dertlerinden koparacak kadar güçlüdür. Güzel bir resme bakmak, film/anime izlemek, roman okumak bunlar çoğu zaman yardımcı olacaktır. Bunun haricinde kendinize fazla da yüklenmemeniz gerek. İnsanın iradesi, yetenekleri, ailesi gibi hayatına etki eden faktörler kişiden bağımsız olarak doğduğu anda belirlenir. Ruhaniyete dair bir yeteneğinizin olmaması veya ders çalışacak kadar iradenizin olmaması sizin suçunuz değil.
Delfi'deki Apollon Tapınağının girişinde ne yazıyor biliyor musunuz? Gnothi seauton yani "Kendini bil". Bu direkt olarak Azazel'in sözleri. İnsan kendini tanımalı, sınırlarını, yeteneklerini, isteklerini bilmeli. Yani önce kendinizi tanımakla başlamalısınız. Bu durumda en çok yararlı olacak şeyler astroloji, felsefe ve sık sık kendi kendinize yapacağınız soru cevaplardır diye düşünüyorum. Arada bir yaptığım bir şeyi tavsiye edeyim. Güzel bir sabah veya gece, hangisi sizin için uygunsa, dışarı çıkıp yürüyün bir yandan da ne yapmak veya neyi başarmak istediğinizi, hayattan beklentilerinizi, çevrenizdeki olayları düşünün. Bunları değerlendirin ve üzerine belirli kanılara varın. Yer yer ümitsiz olduğunuzda kendinize teselliler arayın ve hayata dair belirli kararlar verin. Güçlü ve zayıf yanlarınıza karar verin. Mümkünse gerçekçi olun.
Ayrıca kendinizi diğerleri ile kıyaslamayın. "Falanca kişi on saat çalışıyor ben oturuyorum" gibi düşünceler gereksiz, yararsız hatta zararlıdır. Siz on saat çalışabilseydiniz zaten çalışırdınız, hepimizin farklı bireyler olmasından ileri gelen bir fark bu. Astroloji yeteneklerinizi anlamanız ve eksiklerinizi görmeniz açısından faydalı olacaktır. Konu hakkında pek bilgim olmadığı için yardımcı olamam. Ben bu konuda benden daha bilgili olan kardeşlerimizden yardım almıştım. Siz de aklınıza takılanları forumda sorarak öğrenebilirsiniz, herkes elinden geldiğince yardımcı olacaktır. Felsefe sadece kendinizi değil dünyayı da tanımanıza yardımcı olacaktır. Kendi kendinize yapacağınız bireysel soru cevaplar ise genel olarak hayatınızı planlamanız, isteklerinize karar vermeniz ve harekete geçmeniz açısından yararlı olacaktır. Yukarıda örnek olarak verdiğim yürüyüş ve düşünme de hemen hemen bu soru cevaplardan farklı bir şey değil.
Tabii en baştan belirttiğim gibi bunlar bana yararı dokunan şeylerdi. Yazı boyunca sürekli vurguladığım gibi bizler ayrı bireyleriz belki de sizin farklı bir yol izlemeniz gerekiyordur. Yine de denemek isterseniz diye kendi deneyimlerimi aktarmak istedim. Umarım her şey sizin açınızdan daha iyi olur. İyi günler.
Esenlikler,
Çok güzel tavsiyeler vermişsiniz, hepsine katılıyorum. Ben de yaklaşık 1-2 yıl önce, ve daha öncesinde de benzer şeyleri yaşadım. Bazen işler öyle bir boyuta geliyordu ki bir bardak su içmeye bile enerjim/isteğim olmuyordu.
Benim bu çöküşlerimin sebebi hayat şartlarımın kötü olmasından kaynaklanmıyordu, çünkü bunlar, üzerinde çalışılarak düzeltilebilecek durumlar. Ben bir işleyişin olduğunu görebiliyordum ama bundan tam olarak emin olamamak ve tam olarak çözememek canımı sıkıyordu.
Aynı şekilde insanlardan da tamamen beklentimi kesmiştim. Ne kadar iyi birisi olursa olsun, gerekli şartlar sağlandığında herkesin bir pislik olduğunu düşünüyordum. Buna ben de dahil. Güvenilemez ve yaşamayı hak etmeyen bir insan çöplüğü.
Bu dönemlerde her ne kadar intihar etme fikri cazip gelse de, bir o kadar da anlamsız geliyordu. Demiştim ya, bir bardak su içmeye bile isteğim yoktu. Yaşamanın anlamsız ve boş geldiği gibi, ölmek de anlamsız geliyordu. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyordum.
İşlerin son noktaya ulaştığı noktada kendimi burada buldum. İlk öğrenme zamanları çok heyecanlı ve güzel geçiyordu. Hayata karşı olan motivasyonumu tamamen elde etmiştim. Bana bir ışık olmuştu.
Temel fikri ve olayları kavradıktan sonra benim için bu yolun tamamen uygun olduğuna emin oldum ve adandım. Aslında zorlu süreç daha yeni başlıyordu ama farkında değildim.
İlk süreçte heyecanlı bir şekilde meditasyonlara başlıyorsunuz, aradan zaman geçtikçe aklınıza şüpheler girmeye başlıyor. Meditasyonları da bıraktığınızda, geçen süre ne kadar uzun olursa o kadar koparsınız.
Benim yaşadığım en büyük sıkıntı, zihnimin çok şüpheci yaklaşmasıydı. Sürekli bir şekilde beni sabote ediyordu resmen.
Ruhaniyetten emin olamama ve benzeri şüpheler çok baskın bir hal almıştı. Bu sıkıntıları yaşayan arkadaşları çok iyi anlıyor ve asla yargılamıyorum.
Hatta buradaki insanların bir tür akıl hastası olabileceğini ve halüsinasyon gördüklerini düşündüğüm bile oldu. Ama sonra bazı deneyimler yaşadım, ruhaniyetten emin olmam yaklaşık bir hafta sürdü. Biliyorum, burada anlatılanlar çok uçuk ve bilimkurgu filmlerini aratmayacak cinsten.
Ben emin olmadığım hiçbir şeyi insanlara dayatmam, bu yolda da ilerlerken inanarak değil, sadece bildiğim bilgiler üzerinden ilerliyordum.
Size garanti ederim ki ruhaniyet gerçek. Bundan emin oldum. Bunu hak ettim mi, hak ettiğimi hala düşünmüyorum. Bunun karşılığını vermek için çalışıyorum şu an.
Diğer arkadaşlara ek olarak vermek istediğim tavsiyeler:
Mental olarak güçlü kalmanız için bir düşünce şekli belirleyin kendinize. Zihninizde direkler oluşturun ve o direklere kendinizi bağlayın.
Melankolik, depresif şarkılar dinlemeyin. Bu size basit gibi gözükse de bu psikolojilere yatkın kişileri bu şarkılar/müzikler çok feci bir şekilde körüklüyor. Daha çok sizi heyecanlandıracak ve hırslanmanızı sağlayacak şarkılar dinleyin. En önemlisi de hayal kurmanızı sağlayacak şarkılar dinleyin. Çünkü bir hayali hiçbir şey yenemez, ölüm bile. Canlılara güç veren de hayalleridir.
Günlük olarak ya da iki günde bir kardiyo spor yapmanızı öneririm. 20 dakika sürse bile yeterli, gün içinde sizi depresiflikten uzak tutar. En azından bende böyle olmuştu. Evin içinde bile basit egzersizlerle yapabilirsiniz. Özellikle zamanının çoğunluğunu evde geçiren arkadaşlar için önemli.
Bu yolda ilerlerken de gerçeklik algınıza dikkat edin. Gerçeklik algınızı kaybetmek riskli ve bir noktadan sonra gerçeklik algınızı kaybetmek o kadar da zor değil.
Son olarak da pes etmeyin arkadaşlar. Çabalayın, hem de sonsuza kadar çünkü:
"Hayat güçsüzlüğü affetmez."
İyi günler.
