Meditasyon sonrası duygu patlamaları ortaya çıkabilir fakat siz her duygu patlamasında kendinizi doğramaya başlıyorsanız meditasyona suç atmayın. Benim de kendine zarar veren tonla tanıdığım oldu ve kimisini çok sevsem de yüzlerine karşı bunun mide bulandırıcı olduğunu defalarca söyledim. Çok mağara adamı bir tavsiye vereceğim ama bu kendine zarar verme isteği geldiğinde jilete veya bıçağa sarılmaktansa tek oturuşta 100 şınav çekmeyi denemeye çalışsanız zaten "Ahh karnım gitti, kollarım köpürüyor, bacağıma kramp girdi..." diye iki büklüm olup gayet iyi stres atabileceksiniz zaten; ne diye kolunuzu ağaç gibi tırtıklı tırtıklı hale getiriyorsunuz ki? Üstelik dediğim şeyi yapınca iz falan da kalmıyor, kan da akmıyor, başka kötü bir şey de olmuyor.
Bakın 1.5 yıl önce ölüm tehdidi aldım, gayet travmatikti; üstüne en güvendiğim kişi tarafından manipüle edildim, sonra verdiğim onca yıllık emeğe rağmen işsizlik ile taçlandırıldım, üstüne üstlük girdiğim bu kötü ruh halini o en güvendiğim kişi olan sevgilimi terk ederek şereflendirdim. O da yetmedi, bu terk etme vakasından 2 hafta sonra çok yakın bir akrabam intihar etti. Sizinle acı kapıştırması yapıp sidik yarıştırmak istemiyorum ama bunları yaşamama ve gayet hassas, en ufak üzüntüde hasta olan bir erkek olmama karşın en ufak bir self-harm izim yok benim. İyi miyim peki? Asla. 7 aydır acı çekerek uyanıp kalkıyorum, aklım bir karış havada dolaşıyorum; yine de kafam dağılsın ve başka yöne çekilsin diye izlemediğim film, okumadığım kitap kalmadı. Tuğla boyutunda 40+ klasik edebiyat eseri okudum, onlarca farklı klasik film izledim, kağıt tomarları boyu resim çizdim ve aklınıza gelebilecek diğer şeyleri de yaptım. Ama kendime zarar vermedim, ben de kendimi zorlayıp rahatlamak istiyorum ama kolumdan pekmez akıtmaktan daha sevimli yollar var. Lütfen yapmayın o yüzden, sizi seven bir büyüğünüz görse kafanızı kıracağı hiç bir şeyi yapmayın; zamanında en iyi arkadaşım da yapıyordu ve onu gördükçe kalbim paramparça oluyordu.
Sizin acınız kimsenin acısından üstün değil, benimki de kimsenin acısından üstün değil, ama acı acıdır ve çekilmesi gerekir. Yapmayın, üstünüze negatif enerji yapışıyor ve çevrenize de hiç "iyi insan" hissi vermiyorsunuz. Bunu söylediğim için "Çevremden bana ne, ne halleri varsa görsünler." diyebilirsiniz fakat hayatın amacı hem kendimizi hem çevremizi iyileştirmektir. Yapmayın.