Welcome to our New Forums!

Our forums have been upgraded and expanded!

Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ‘’ΑΓΝΩΣΤΗ’’ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ – ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ - ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤ

Olympios666

Member
Joined
Dec 21, 2022
Messages
181
Location
Hellas
Με έρεισμα την ραστώνη των διακοπών, είναι μια καλή ευκαιρία μελέτης και απόκτηση γνώσεως των γεγονότων του παρελθόντος αλλά και η κατανόηση των λόγων για τους οποίους συνέβησαν, που έγιναν αφορμή της απώλειας αλλά και της εκπτώσεως του Ελληνισμού, της Κοσμοθέασης – Κοσμοθεωρήσεώς του και του υπέροχου Πνεύματός του για τους απογόνους των Γιγάντων Ελλήνων Φιλοσόφων που δημιούργησαν τον ομορφότερο Πολιτισμό που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης μας, καθιστώντας το ‘’ανθρωποειδές’’ σε ΑΝΘΡΩΠΟ!
Όπως αναφέρει πολύ σοφά ο Ισπανός φιλόσοφος Σανταγιάνα: «Ο λαός που ξεχνά την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».
Γι’ αυτό λοιπόν θα επικαλεστώ την υπομονή σας μιας και το κείμενο είναι μακροσκελές αλλά οι πληροφορίες που παρέχονται, είναι σημαντικές ώστε όσοι/ες το διαβάσουν, να έχουν μια πληρέστερη εικόνα της αληθινής ιστορίας που επιμελώς αποκρύπτεται!
Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι…
Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το πώς η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας μετά από αυτήν των Ινδιάνων της Αμερικής, δεν είναι ούτε καν γνωστή.
Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων δυστυχώς δεν είναι γνωστό ούτε στην χώρα που το υπέστη δηλαδή την Ελλάδα.
Αν λάβουμε υπ' όψιν τις περιγραφές του Παυσανία που θέλοντας να δείξει πόσο πυκνοκατοικημένος ήταν ο Ελλαδικός χώρος γράφει ότι τα κατσίκια μπορούσαν να πηδούν από τα κεραμίδια της μιας στέγης στα κεραμίδια της άλλης.
Στις απογραφές που έγιναν από τους Ρωμαίους οι οποίοι διενεργούσαν απογραφές του πληθυσμού προ του Κωνσταντίνου, οι Έλληνες μαζί με τους Εξελληνισμένους, ήσαν ο πολυπληθέστερος λαός της αυτοκρατορίας και υπερέβαιναν τα 40 000 000 σαράντα εκατομμύρια σε όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Αλλά ο κύριος όγκος των ήταν στον Ελλαδικό χώρο, την Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, και την Παλαιστίνη.
Τι απέγιναν λοιπόν τα 40 000 000 Έλληνες:
Απλούστατα, εξοντώθηκαν από τους Εβραιοχριστιανούς τους Χριστιανοπατέρες και με τις ορδές των μοναχών που είχαν οργανώσει, συνεπικουρούμενοι από τα εξοντωτικά Αυτοκρατορικά διατάγματα, που διέταζαν:
‘’ή πιστεύεις ή την ζωή σου...’’
Πως να αρνηθούν την θρησκεία των προγόνων τους οι Έλληνες και να αποδεχτούν μια ξενόφερτη θρησκεία;
Οι διωγμοί κράτησαν πολλά χρόνια . από το 300 μ.ν.χ. έως το 990 μ.ν.χ. με τελευταίους υποκύψαντες τους Μανιάτες.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με αυτήν την γενοκτονία υπολογίζουν τους Έλληνες και Ελληνόφωνες που εξοντώθηκαν πάνω από 20 000 000.
Άλλοι εξοντώθηκαν μεμονωμένα και άλλοι ομαδικά.
Στην Σκυθόπολη, την αρχαία αυτή πόλη του δυτικού Ισραήλ λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταστροφής συνειδήσεων, στην ανθρώπινη Ιστορία.
Για δύο δεκαετίες, καθ” όλη τη διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου απ' τον Κωνστάντιο το Β' δευτερότοκο γιο του Κωνσταντίνου η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης και βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων, όλων όσων αρνήθηκαν να ασπασθούν το δόγμα του χριστιανισμού.
Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που συστηματικώς απεκρύπτετο πάντοτε και εξακολουθεί να αποκρύπτεται μέχρι και σήμερα, το διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, στο 19ο βιβλίο του έργου του «Rerum Gestarum Libri XXXI».
Το περιγράφει ο Εμμανουήλ Ροϊδης στην Πάπισα Ιωάννα...
‘’Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραύσται, αλλά και κατά των δυστυχών εκείνων, όσους υπωπτεύοντο εμμένοντας εις των πατέρων των την θρησκείαν.
Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ο προσφέρων άνθη εις του πατρός του τον τάφον, ο συλλέγων χαμαίμηλα εις το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του ή φέρων ανηρτημένον περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού κατεμηνύετο υπό κουκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος ή ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι αλύσεων και εστέλλετο εις Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθεί το χριστιανικόν κρεουργείον.
Εκεί συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν.
Μυριάδες μαρτυρολογίων διηγούνται τας αθλήσεις των χριστιανών ομολογητών, εκ των πληγών των οποίων έσταζε γάλα, και τους εδρόσιζον αι φλόγες, αλλ' ουδείς έγραψεν ακόμη το αψευδές συναξάριον των μαρτύρων εκείνων, οίτινες αντί μυθώδους γάλακτος έχυσαν αίμα αληθές και αντί να δροσίσει κατέκαυσε το πυρ της χριστιανικής ανεπιεικίας, καυστικότερον όν, φαίνεται, του πυρός της πολυθεϊκής ωμότητος>>.
Σε εκτενέστερη περικοπή ο Ε. Ροϊδης επισημάνει:
«Κατά τας αρχάς του Μεσαίωνος επί Ουάλεντος, Ουαλεντινιανού και Θεοδοσίου συνεστήθη εν Ανατολή αληθής «Ιερά Εξέτασις», ής αι θηριωδίαι, αι καταπιέσεις και αι σφαγαί δεν έχουσι τι να φθονήσωσιν εις τους Ιεροδικαστάς της Ισπανίας, οίτινες άτομα μόνον κατεδίωκον επί κακοδοξία, ενώ οι Ορθόδοξοι «σωφρονισταί» της Ανατολής προυτίθεντο να εξαλείψωσιν αθρόους από του προσώπου της γης πάντας τους ελληνίζοντας ή φιλοσοφούντας.
Τα περί τούτων χωρία των συγχρόνων ιστορικών εξαλείφουσι παν ίχνος αμφιβολίας, διεγείροντα αγανάκτησιν και φρίκην κατά των ελθόντων «βαλείν μάχαιραν και ουχί ειρήνην»
Παρά του χριστιανού χρονογράφου Σωζομένου, ον ουδείς βεβαίως θέλει κατηγορήσει ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μανθάνομεν ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν.
Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες.
Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος' ως μηδέ τους τα' άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομένου, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ', κεφ. 35).
Αντιλαμβάνεστε τι λέει ο χριστιανός Σωζόμενος;
Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι φοβόντουσαν τι ρούχα θα φορέσουν για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!!! ...
Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν ο ιστορικός του Ρωμαίου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνστάντιου του Β΄, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι πιό αποτρόπαιοι διωγμοί εναντίων των Ελλήνων.
Στην σημερινή πόλη του Δυτικού Ισραήλ την Beth Sian , γνωστή στους Έλληνες όλους εκείνων των αιματοβαμμένων χρόνων ως Σκυθόπολις , τον 4ο αι. μ.ν.χ. γύρω στο 341 λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης , για δύο δεκαετίες (20 έτη), δηλαδή καθ΄όλην την διάρκεια της κατοχής του Βυζαντινού θρόνου από τον δευτερότοκο γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο τον δεύτερο.
*Ήρκει να κατηγορηθή τις (κάποιος Έλληνας - Εθνικός) υπό κακόβουλου κατασκόπου ότι έφερε τον τράχηλο φυλακτήριον κατά του πυρετού , ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντις .
Εκ΄των απώτατων άκρων της αυτοκρατορίας εσύρεντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται (Έλληνες) ων οι μεν απέθνησκον καθ΄οδόν, οι δε εν τοις δεσμοτηρίσις , οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολις ... πόλιν όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον*.
Ammianus Marceihnus *History Books 14- 19 : (Laesae maiestatis multi arcessiti dammati (12)) Constantius Et Gallus . Harvard University Press . John C. Polfe).
Το σφαγείον της Σκυθόπολις υπήρξε επινόηση - ενός νοσηρού εγκεφάλου - του Επισκόπου Αλεξάνδρειας Γεωργίου.
Σκοπός του Γεωργίου ήταν η καθολική εξόντωση των Ελλήνων - η γενοκτονία αυτών - καθώς εκείνοι εστέκοντο ως αρνητές του Χριστιανισμού.
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β΄ δέχθηκε και έστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της Αυλής του τον Παύλο, περιβόητο για την σκληρότητά του , αποκαλούμενο και *Τάρταρο*.
Αυτός ο Παύλος και ο Γεώργιος σε συνεργασία οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολις .
Γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος :
«Το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη ώστε με ένα νεύμα του μόνο εξηρτάτο η ζωή όλων όσων περπατούσαν στην γη».
Οργανωτής ένας εξολοθρευτής επίσκοπος.
Το σφαγείον της Σκυθόπολις υπήρξε επινόηση ενός νοσηρού εγκεφάλου, του επισκόπου Αλεξάνδρειας Γεώργιου.
Σύμφωνα με τον Αμμιανό, «ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα».
(Βιβλίον 17, κεφ 11).
Είχε δε ανέλθει στον επισκοπικό θώκο εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους»
(Βιβλίον 17, κεφ 11).
Όμως οι Έλληνες ήσαν ακόμη η πλειοψηφία των υπηκόων της αυτοκρατορίας, κατείχαν μάλιστα όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις των ρωμαϊκών επαρχιών.
Σκοπός του Γεώργιου ήταν η καθολική τους εξόντωση, η γενοκτονία, καθώς εστέκοντο, ως αρνητές τους χριστιανισμού, εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, που δεν ήσαν άλλα απ’ την απόλυτη επικράτηση του δόγματος στην Ανατολή.
Με πανουργία λοιπόν προσφέρθηκε να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή του αυτοκράτορος, ζητώντας απ” αυτόν τη συνδρομή του, για να καταπνίγει οποιαδήποτε συνωμοσία εξυφαίνετο τάχα εναντίον του.
Οι κατηγορίες «επί εσχάτη προδοσία» σταδιακά άρχισαν να απαγγέλλονται χωρίς προσχήματα εναντίον όλων των Ελλήνων.
Εχαρακτηρίζοντο ως υπονομευτές του αυτοκράτορος, σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν καταστρώσει κράτος και εκκλησία, με εκτελεστές τον Παύλο και τον Γεώργιο.
Στην τρίτη φάση του σχεδίου, απροκάλυπτα πλέον οδηγούνταν στη Σκυθόπολιν όλοι όσοι συλλαμβάνονταν επ’αυτοφόρω να συνεχίζουν να διατηρούν κάποια στοιχεία της παράδοσής τους.
Όπως προαναφέρθει:
«Έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλακτό κατά του ελώδους πυρετού ή άλλης ασθένειας, ή να κάθεται κοντά σε τάφο (ειδωλολατρικό), για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί»
(19,12, παρ.14).
Θύματα υπήρξαν απ’ όλο τον Ελληνικό κόσμο.
Ο τόπος αυτός των βασανιστηρίων και του θανάτου πολύ γρήγορα έφτασε να δέχεται «άπιστους» όχι μόνο απ’ την Ανατολή αλλά από κάθε μέρος της επικράτειας, «Απ’ όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολιν.
Μερικοί απ’ το βάρος των αλυσίδων και την ταλαιπωρία της φυλακής πέθαιναν πριν ακόμα δικαστούν»,
(19,12 παρ.7)
Ελάχιστοι που γλύτωσαν την εκτέλεση είτε διότι μεταγνώμησαν είτε διότι με θάρρος και ψυχικό σθένος απέδειξαν την αθωότητά τους, οδηγήθηκαν στην εξορία και κατασχέθηκαν οι περιουσίες τους.
Τα κοινόβια των χριστιανών της εποχής ετρέφοντο αποκλειστικά από αυτές τις κατασχέσεις.
Μ” αυτές τις «επιεικείς» τιμωρίες γλύτωσαν ύστερα από βασανιστήρια τον θάνατο ορισμένοι επιφανείς άνδρες, όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος και μερικοί ακόμη.
Το παραπάνω απόσπασμα φανερώνει την πρωτόγνωρη βαρβαρότητα που έζησε ολόκληρος ο Ελληνικός και Ελληνιστικός κόσμος.
Πρωτόγνωρη για την ανθρώπινη ιστορία και σίγουρα μεγαλύτερη όλων όσες μετέπειτα συνέβησαν.
Άγνωστο παραμένει το πότε τελικώς έκλεισαν τα σφαγεία της Σκυθόπολις.
Το πιθανότερο είναι να καταργήθηκαν από τον Ιουλιανό το 361 μ.ν.χ.
Ο όλεθρος όμως και αφανισμός των πιο ζωντανών στοιχείων του Ελληνισμού ήταν πλέον γεγονός.
Η Σκυθόπολις και τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη κατά τον 4ο μ.ν.χ αιώνα, αποτελούν μεγάλο σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, του Ελληνικού πολιτισμού αλλά και ορόσημο μεγάλο στην πνευματική πορεία της ανθρωπότητας.
Διότι αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο χριστιανισμός στον Ελληνιστικό κόσμο και την πραγματική αιτία που επήλθε ο Μεσαίωνας.
Αποκαλύπτουν επίσης, γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θεσμοθετούσαν την «επί ελληνισμώ» θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς καμιά αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμιά αντίσταση επήλθε και ο αφανισμός των πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον Αλάριχο σαράντα χρόνια αργότερα.
Μεγάλος αριθμός Ελλήνων-και σίγουρα όλοι ήσαν υψηλού πνευματικού, ηθικού αλλά και οικονομικού επιπέδου-εξοντώθηκε.
Τους εναπομείναντες, ο τρόμος και ο πανικός τους οδήγησαν στο συμβιβασμό, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας.
Η Ιερά Εξέταση της Δύσης ωχριά μπροστά στην αγριότητα των βυζαντινών χριστιανών και το Ολοκαύτωμα που υπέστησαν οι Έλληνες.
Αλλά δεν έφταναν αυτά…
Ο Θεοδόσιος ακόμη ένας ‘’Μεγάλος’’ της Βυζαντινο-ορθοδοξίας, θα συνεχίσει με αμείωτο ζήλο τις καταστροφές και τις σφαγές των Ελλήνων.
Θα κηρύξει εκτός νόμου κάθε άλλη θρησκεία πλην της χριστιανικής και θα απαγορεύσει τους Ολυμπιακούς αγώνες για τους οποίους όλοι σήμερα οι ελληνορθόδοξοι καμαρώνουν.
Το 390 ο Θεοδόσιος δίνει εντολή και μέσα στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σφαγιάζονται 7. 000 έως 15.000 άοπλοι Έλληνες πολίτες.
«Την εποχή εκείνη έγινε μεγάλη σφαγή των Ελλήνων με την διαταγή που επέβαλλε να θανατώνονται άλλοι με φωτιά και άλλοι με ξίφος.»
Η Ολυμπία λεηλατείται και κατεδαφίζεται ο ναός του Διός ενώ ο ιστορικός Γρηγορόβιος αναφέρει χαρακτηριστικά πως: «απώλετο το τελευταίο άνθος της των Ελλήνων χώρας».
Ο Ι. Χρυσόστομος όμως θα καταφέρει ότι δεν κατάφεραν όλοι οι άλλοι άγιοι και αυτοκράτορες μαζί, θα χτυπήσει στην καρδιά της Ελλάδος.
Αφού παρότρυνε τον Αρκάδιο να διατάξει το «εις έδαφος φέρειν», για τους Ναούς των Ελλήνων, και να συγκεντρώσει χρήματα για την υλοποίηση του εγχειρήματος, πείθει τον Αρκάδιο να επιτρέψει την εισβολή των μισθοφόρων Γότθων του Αλάριχου- και αφού τον εφοδίασε με πολυάριθμους μοναχούς- κατά των κέντρων πολιτισμού του Ελλαδικού χώρου.
Ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει χαρακτηριστικά :
«οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρες ηβηδών αποσφάτοντες, (ομαδικά αποκεφαλίζοντας) παίδας δε και γυναίκας αγεληδών συνεπαγόμενοι.
Η συμφορά υπήρξε τοσαύτη ωστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας (ιστορικός) Ζώσιμος βεβαιεί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής ».
Τότε πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη γενοκτονία της Ιστορίας η οποία εντέχνως αποσιωπάται εδώ και αιώνες και άνοιξε «επιτέλους» ο δρόμος για την επιβολή της θρησκείας της ... αγάπης…!
Όπως γράφει ο Ζώσιμος:
«ισοπεδώθηκαν όλες οι πόλεις της Ελλάδος κι εφονεύθησαν οι περισσότεροι Έλληνες ... προς βοήθεια των Ελλήνων έσπευσε ένας Βάνδαλος στρατηγός του δυτικού ρωμαϊκού στρατού, ο Στηλίχων.
Όμως έφτασε πολύ αργά, ήδη είχε σφαχτεί ανηλεώς ή εξανδραποδιστεί ο ελληνικός πληθυσμός όλων των πόλεων εκτός αυτών που πρόλαβαν να καταφύγουν στα βουνά, εσφάγησαν ακόμη και τα παιδιά».
Οι διωγμοί κατά των Ελλήνων συνεχίστηκαν σε όλη την επικράτεια.
Μέχρι που φθάνουμε στην αιμοσταγή και αλαζονική διακυβέρνηση του Ιουστινιανού.
Το ελληνοχριστιανικό παραμύθι καταρρέει μπροστά στα κείμενα των ιστορικών εκείνης της εποχής.
Ο προσωπικός του ιστορικός Προκόπιος στην ανέκδοτη ιστορία του αδυνατεί να θεωρήσει τον τύραννο Ιουστινιανό ως ανθρώπινο ον και τον θεωρεί «ενσαρκωμένο δαίμονα».
Αναφέρει, ότι:
«ο Ιουστινιανός δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα άλλα ... ήταν κάποιος δαίμονας ανθρωπόμορφος.
Ο άνθρωπος αυτός, έχει σκοτώσει τόσους πολλούς ώστε πιο γρήγορα, νομίζω, θα μετρούσε κανείς τους κόκκους της άμμου όλου του κόσμου παρά όσους σκότωσε ο αυτοκράτορας αυτός.
Υπολογίζοντας, όμως, κατά προσέγγιση τις περιοχές που κατάντησαν τελικά ακατοίκητες λέω ότι χάθηκαν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι...
Επιπλέον για να πετύχει τους σκοπούς αυτούς, οδηγούσε στο θάνατο αναρίθμητους ανθρώπους.
Επιδιώκοντας δηλαδή να συνενώσει τους πάντες σε μια δοξασία σχετικά με τον Χριστό, θανάτωνε όλο τον άλλο κόσμο και μάλιστα προβάλλοντας για τα έργα του αυτά το πρόσχημα της ευσέβειας.
Νόμιζε ότι δεν είναι φόνος να σκοτώνει ανθρώπους που κατά τύχη δεν είχαν την ίδια πίστη με αυτόν».
Το μίσος και ο ρατσισμός των ορθοδόξων βυζαντινών έναντι του ελληνικού πολιτισμού και του γένους των Ελλήνων θα βρει την απόλυτη έκφρασή του στον περίφημο κώδικα του Ιουστινιανού:
«Απαγορεύουμε να ασκούν διδασκαλία όσοι πάσχουν από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων ...; οι των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη»
(Ιουστ. Κωδ. Α΄ 10, 11) .
Ο επίσκοπος Θεοδώρητος Κύρος συγκρίνοντας την εποχή των Ελλήνων με την εποχή επί Ιουστινιανού διαμαρτύρεται:
«Την εποχή της ειδωλολατρείας όλες οι πόλεις ανθούσαν και τώρα που θριάμβευσε ο Χριστιανισμός βρίσκονται σε πτώση κι ερήμωση».
Να δούμε πως περιγράφει το κλίμα της εποχής ο χριστιανός χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας:
«Τον καιρό αυτό έγινε μεγάλος διωγμός των Ελλήνων οι οποίοι θανατώνονταν ή δημεύονταν οι περιουσίες τους.
Όλα αυτά προκάλεσαν μεγάλο φόβο και ο βασιλιάς όρισε τρίμηνη προθεσμία στους Έλληνες να ασπαστούν την ορθόδοξη πίστη» (χρονογραφία xviii
449, 3-11).
Ενώ στο ίδιο έργο σ.491 ο Μαλάλας μας πληροφορεί πως το 529 ο Ιουστινιανός δίνει διαταγή να κλείσουν όλες οι φιλοσοφικές σχολές των Ελλήνων και να καούν όλα τα βιβλία τους και τα αγάλματά τους.
Έτσι οι τελευταίοι εναπομείναντες Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Δαμάσκιος, ο Διογένης, ο Ερμείας, ο Ευλάλιος, ο Ισίδωρος,, ο Πρισκιανός και άλλοι πολλοί θα καταφύγουν στην Περσία και στα αραβικά βασίλεια.
Οι σφαγές βεβαίως δεν περιορίστηκαν στους Έλληνες αλλά και προς πάσα κατεύθυνση η οποία δεν ήταν αρεστή.
Έτσι μαθαίνουμε από τον χριστιανό Προκόπιο πως:
«Ο λαός ενωμένος κι αγανακτισμένος επαναστατεί και πυρπολεί δημόσια κτήρια αλλά και εκκλησίες και την αγία Σοφία κι ενώ ο Ιουστινιανός ετοιμάζεται να δραπετεύσει, η Θεοδώρα τον συμβουλεύει να εξοντώσει τους επαναστάτες κι έτσι σφάζονται 35000 άνθρωποι».
Κι όμως αυτού του είδους οι δολοφόνοι θεωρούνται μεγάλοι και άγιοι…
Ο Νικήτας Χωνιάτης στην «Χρονογραφία» περιγράφει πως δεν υπήρχε μέρα στην Κωνσταντινούπολη χωρίς ακρωτηριασμούς, εξομματισμούς και φονικά σε τέτοιο βαθμό που είχε δημιουργηθεί κοινωνικό πρόβλημα αφού η Πόλη είχε γεμίσει ανάπηρους.
Στο ίδιο έργο του Χωνιάτη αλλά και από τον Ι.Ζωναρά μαθαίνουμε πως οι δημόσιες θανατώσεις κυρίως στην πυρά ήταν από τα δημοφιλέστερα θεάματα του Ιππόδρομου.
Οι διαπομπεύσεις στον βυζαντινό Ιππόδρομο άγριες και αιματηρές είχαν εξελιχθεί σε λαοφιλές θέαμα όπως ακριβώς οι αρένες στην Ρώμη, με την διαφορά πως στον βυζαντινό Ιππόδρομο υπήρχε και συμμετοχή του πλήθους στον οποίο παραδίδονταν όλοι οι «παραβάτες» που σύρονταν στον Ιππόδρομο και καίγονταν ζωντανοί.
Το σαθρό επιχείρημα των σύγχρονων ορθόδοξων πως ο χριστιανισμός και το Βυζάντιο παρέλαβαν τον ελληνικό πολιτισμό σε κατάσταση παρακμής και του έδωσαν νέα ώθηση όπως καταλαβαίνουμε μόνον τον γέλωτα προκαλεί.
O εκκλησιαστικός Πατέρας Σαλβιανός περιγράφοντας την αφόρητη κατάσταση στην οποία ζούσαν οι υπήκοοι του Βυζαντίου γράφει:
«Παίρνουν από τους φτωχούς και τα τελευταία τους υπάρχοντα, οι χήρες στενάζουν και τα ορφανά ποδοπατιούνται.
Γι'αυτό τρέπονται σε φυγή ακόμη κι ευγενούς καταγωγής κι ελεύθεροι άνθρωποι ζητούν καταφύγιο στους εχθρούς, για να μην πέσουν θύματα της εξουσίας ...;»
(Ιστ. Μοναχ. 16,5) .
Αν φανταστεί κανείς πως αυτή είναι και η πιο ένδοξη εποχή της αυτοκρατορίας εύκολα καταλαβαίνει πως το επιχείρημα των σύγχρονων ορθοδόξων πως ο χριστιανισμός διέσωσε τον ελληνικό πολιτισμό από την παρακμή είναι για γέλια και για κλάματα.
Η διακεκριμένη βυζαντινολόγος καθηγήτρια στην έδρα βυζαντινολογίας των Παρισίων, Ε. Γλυκατζή-Αρβερελ στο «ιδεολογικό υπόβαθρο του Βυζαντίου» αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Το κράτος του Βυζαντίου είναι τον 12 αι. μ.Χ. για τους περισσότερους υπηκόους ένας θεσμός αδικίας και διαφθοράς...».
Ο Νικήτας Χωνιάτης αναφέρει πως:
« Οι βυζαντινοί χαίρονταν με την καταστροφή της Πόλης (από τους σταυροφόρους) πολλοί κάτοικοι μάλιστα λεηλατούσαν τα μοναστήρια και το Πατριαρχείο ...;
Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι βυζαντινοί πληθυσμοί συνεργάζονταν και πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων ή των Βούλγαρων ενάντια στην Κωνσταντινούπολη».
Καταλαβαίνουμε πως η παρακμή, η εξαθλίωση και ο σκοταδισμός στο Βυζάντιο ήταν ένα φαινόμενο καθολικό και διαχρονικό.
Στο ίδιο βιβλίο η κ.Γλυκατζή δείχνει ξεκάθαρα τον ιδεολογικό προσανατολισμό του Βυζαντίου:
«Η Κωνσταντινούπολη ονομάζονταν Νέα Ρώμη ή Νέα Ιερουσαλήμ ή Νέα Σιών, ποτέ όμως Νέα Αθήνα ...;
Μόλις τον 12 αι. μ.Χ. αρχίζει και ακούγεται πάλι ο απαγορευμένος όρος ‘’Έλλην’’ ακριβώς δηλαδή όταν οι Λατίνοι αρχίζουν να γίνονται κίνδυνος και οι βυζαντινή εξουσία αναζητεί μία ιδεολογική ταυτότητα που να ξεχωρίζει από τους Λατίνους και γίνεται για πρώτη φορά το πάντρεμα Έλλην-ορθοδοξία».
Αλλά όπως θα δούμε παρακάτω αυτή η στροφή των βυζαντινών διανοούμενων προς την αρχαία Ελλάδα θα πολεμηθεί αγρίως από την Εκκλησία…
Οι Κρητικοί, πιστοί ακόμη στη θρησκεία των προγόνων τους, και διαβλέποντας τις άγριες διαθέσεις των ορθόδοξων Βυζαντινών, ζητούν τη βοήθεια των Αράβων, αλλά βοήθεια που φθάνει είναι ασήμαντη.
Με πρωταγωνίστρια την ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη αναλαμβάνουν μόνοι τους την υπεράσπιση της πατρίδος τους.
Το 961 οι Βυζαντινοί με το πρόσχημα να ελευθερώσουν την Κρήτη από τους Άραβες, πνίγουν στο αίμα τους Κρητικούς, απολογισμός πάνω από 200 000 νεκροί…
Είναι μέγα λάθος το Βυζαντινό κράτος που αποδεκάτισε τους Έλληνες να το θεωρούμε Ελληνικό κράτος, επειδή η γλώσσα του ήταν τα Ελληνικά.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι κανένας Αυτοκράτορας του δεν ήταν Έλληνας, και κανένας Αυτοκράτορας δεν είχε Ελληνική συνείδηση, πλην του Ιουλιανού που δεν ήταν Έλληνας αλλά είχε Ελληνική συνείδηση, και σε κάθε ευκαιρία ομολογούσε:
«Ειμί Έλλην!».
Ακόμα και οι Παλαιολόγοι, δεν ήταν Έλληνες.
Η πραγματικότητα αυτή ανάγκασε τον Γεώργιο Γεμιστό, σε προσφώνηση του, περί το 1420, προς τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, να του πει επί λέξει:
«Έλληνες εσμέν το γένος ων ηγείσθε και βασιλεύετε, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί».
Η ΣκυθόπολΙς και τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη αποκαλύπτουν:
1ον : Τον τρόπο με τον οποίο επιβληθεί ο χριστιανισμός στον Ελληνικό κόσμο.
2ον : Τον λόγο και τον βάρβαρο απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο κατεστράφη ο λαμπρότερος πολιτισμός της Γης και οι δημιουργοί αυτού - οι Έλληνες.
3ον : Αποκαλύπτουν επίσης γιατί τα μετέπειτα Ρωμαϊκά (Βυζαντινά) αυτοκρατορικά διατάγματα που θεσμοθετούσαν την *επί Ελληνισμού θανατική καταδίκη* εφαρμόσθηκαν χωρίς καμία αντίδραση ή εξέγερση , όπως χωρίς καμία αντίσταση από τους Έλληνες επήλθε ο αφανισμός 80 και πλέον πόλεων της κυρίως Ελλάδας από τον Χριστιανό Αλάριχο, μετά Βυζαντινής αυτοκρατορικής διαταγής σαράντα (40) χρόνια αργότερα.
4ον :Αποκαλύπτουν επίσης αυτά τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Σκυθόπολιν ότι :
Δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικότητα του Βυζαντίου, ούτε ποτέ Ελληνορωμαϊκό κράτος, εφ΄όσον ήταν οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου που άρχισαν τους διωγμούς κατά των Ελλήνων.
Ούτε δε ποτέ υπήρξε ελληνοχριστιανισμός , εφ΄όσον ήταν οι Ταγοί της χριστιανοσύνης και το εβραιογενές χριστιανικό δόγμα που :
- Έσβησαν τα Φώτα του Ελληνικού Πνεύματος .
- Κατέστρεψαν την Ελληνική Παιδεία .
- Κατεδάφισαν τα αμίμητα αρχαία Ελληνικά αριστουργήματα χωρίς να αφήσουν ούτε μία πόλη όρθια .
- Έκαψαν τις βιβλιοθήκες και εκατοντάδες χιλιάδες τόνων Ελληνικά επιτεύγματα εις όλους τους κλάδους των επιστημών , κατά 99,99% κατέστρεψαν την Ελληνική Γραμματεία .
- Σχεδόν αφάνισαν την Ελληνική φυλή από τον πλανήτη γη , επιφέροντας της πολλές γενοκτονίες .
- Παρέδωσαν την σβήνουσα Ελλάδα στους Τούρκους και…
- κατάντησαν τους Έλληνες πολιτιστικά στείρους .
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων πήραν την ζωή 19.000.000 + Ελλήνων από τα 20.000.000 .
Λιγότεροι από 1.000.000 επέζησαν εφ΄ όσον μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς το εβραιογενές θεό και το χριστιανικό του δόγμα, όπου η κύρια εντολή αυτού ήταν και είναι :
Λέγει ο Ιησούς Χριστός :
*Όσο για τους εχθρούς μου , αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου* .
*Κατά Λουκάν* (ΙΘ΄, 27) .
Και προστάζει ο Πατέρας του Ιεχωβά του οποίου εκλεκτός λαός είναι οι Εβραίοι :
*εξεγερώ τα τέκνα σου Σιών επί τα τέκνα των Ελλήνων* . (*Ζαχαρίας* Θ΄13 - 15) .
Με πρωτοστατούντες Δεσποτάδες, παπάδες και καλογέρους, οι διωγμοί, και τα εγκλήματα, κατά των μη χριστιανών, τέλος δεν έχουν, συνεχίστηκαν μέχρι το 990 που υπέκυψαν τελευταίοι οι Μανιάτες.
Έτσι πέθανε ο μεγαλύτερος παγκόσμιος πολιτισμός, αυτός που είδε πρώτος το φως του ήλιου στη γη.
Αυτός που εκπολίτισε όλους τους λαούς.
Έτσι πέθανε ο μέγας φωτοδότης ελληνικός πολιτισμός, με μια τραγική φωνή, πνιγμένη στο αίμα της ανθρώπινης αχαριστίας και μιαρής αδικίας.
Έτσι απάνθρωπα έσβησε ο μέγας φωτοδότης ελληνικός λόγος.
Και λέει ο γερμανός φιλόσοφος Νίτσε:
«Δεν αποκάμνω να αναπολώ αυτούς τους Έλληνες στοχαστές, που κάθε ένας τους είχε μια ασύλληπτη ιδιαιτερότητα».
Με το χαμό των Ελλήνων και τον θάνατο του ιδιοφυούς πνεύματος τους έπεσε το σκότος εις όλη την γη.
Η ανθρώπινη ιστορία μπήκε στον Μεσαίωνα, στους αιώνες του σκότους.
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασιλεύει πλέον η θλίψη και ο μαρασμός.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν.
Οι ποιητικοί και θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν.
Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων…
Υ.Γ. Έτσι λοιπόν έχουν τα γεγονότα του παρελθόντος αλλά και οι λόγοι για τους οποίους συνέβησαν και που έγιναν η αφορμή της απώλειας αλλά και της εκπτώσεως του Ελληνισμού, της Κοσμοθέασης – Κοσμοθεωρήσεώς του, του Υπέροχου Πνεύματός του και του Λαμπρότερου Πολιτισμού που γνώρισε ποτέ ο Πλανήτης μας…

Του Παναγιώτη Τερπάνδρου
 
Πολυ ακριβές κείμενο και υποστηρίζει σε ακόμη μεγαλυτερο βαθμό τις άγνωστες πτυχες της γενοκτονίας των Ελλήνων.

Είναι πολυ κρίμα που οι συγχρονοι "Έλληνες" Θεωρουν το μεσαιωνικό βυζαν τη συνέχεια του ελληνικου πολιτισμου..
 
Πολυ ακριβές κείμενο και υποστηρίζει σε ακόμη μεγαλυτερο βαθμό τις άγνωστες πτυχες της γενοκτονίας των Ελλήνων.

Είναι πολυ κρίμα που οι συγχρονοι "Έλληνες" Θεωρουν το μεσαιωνικό βυζαν τη συνέχεια του ελληνικου πολιτισμου..
Το λεγόμενο Βυζάντιο στην ουσία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δηλαδή αυτό που σήμερα ονομάζουν Ρωμιοσυνη, όπως και ο Χριστιανισμός έκλεψαν Αρχαία Ελληνικά στοιχεία, εισάγοντας τα στο νεο δόγμα το οποίο κατά βάση ειναι Ιουδαικο Ιουδαικα. Έτσι φαίνεται στους αδαείς ως δήθεν συνέχεια της Αρχαίας Ελλάδας, κάτι όμως που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει, εν αντιθέτως αποτελεί την ταφόπλακα του πραγματικού Ελληνισμού. Ο μοναδικός σκοπός της δημιουργίας του Ιουδαιοχριστιανισμού βρίσκεται στην αντίθεση του απέναντι στον Ελληνισμό
 

Al Jilwah: Chapter IV

"It is my desire that all my followers unite in a bond of unity, lest those who are without prevail against them." - Satan

Back
Top